Ruud, inmiddels, onze huisfotograaf en toegetreden tot de PR & Communicatiecommissie van Swim to Fight Cancer Maastricht deelt zijn verhaal met ons over het plotselinge overlijden van zijn vrouw aan de verschrikkelijke ziekte alvleesklierkanker. Hoe moedig is dit!! Samen met Ruud vechten wij met het doel om kanker een meer chronische ziekte te maken zodat deze minder dodelijke afloop kent. Wij hopen dat het beschreven verhaal ook u inspireert om te doneren ten bate van preventief kankeronderzoek. Ruud heeft dit hele proces, dat zij samen hebben beleefd ook uitgebreider vastgelegd in een soort dagboek. Als u hierin geïnteresseerd bent, als u wilt lezen hoe zij alle aspecten hebben beleefd, kunt u dit nalezen op de website: https://www.ruudkeijmis.nl/lily/

Zomer 2020, de periode waarin het leven van Ruud en Lily voorgoed verandert Het emotionele verhaal begint als Lily langzaam klachten krijgt na het eten van vettig voedsel. Aanvankelijk worden de klachten genegeerd, maar als de huidskleur van Lily’s een gelige schijn vertoont, wordt snel de huisarts bezocht. En dan gaat het ineens snel. Na het maken van een echo en een CT-scan is het Lily en Ruud al snel duidelijk dat er iets fout zit. Vrij kort na deze genoemde onderzoeken worden ze ontboden bij de maag-darm-lever arts in het MUMC en deze windt er geen doekjes om. Lily lijdt aan alvleesklierkanker in een vergevorderd stadium. Om de klachten te verzachten wordt een stent om de galblaas geplaatst.

Ruud en Lily belanden vervolgens in een rollercoaster. Ze worden overmand door emoties, moeten snel belangrijke beslissingen nemen en ondertussen moet Lily dealen met de toenemende pijnen.

Er wordt besloten om geen chemotherapie meer te nemen omdat de behandeling in relatie tot de te winnen tijd minimaal is. Een moedig en te respecteren besluit van Lily.

En juist in de Corona tijd waarbij iedereen worstelt met de RIVM-maatregelen maar in de wetenschap dat het oude normaal weer zal terugkomen, zal er voor Lily geen normaal meer zijn.

Het wekt gemengde gevoelens op bij beiden. Extra moeilijk voor Lily want ze wilde nog zoveel bereiken in haar leven, ze had nog zoveel plannen.

Al snel moet Lily de pijn bestrijden met morfine, van een enkele dosis al snel naar 13 pillen per dag. En als hitterecord na hitterecord wordt verbroken, is het voor Lily moeilijk een medicatieritme te vinden omdat het slapen overdag of in de nachtelijke uren erg lastig is. Een ander aspect is dat het verschrikkelijke nieuws met betrekking tot de medische situatie van Lily snel rond gaat. Mensen, vrienden en bekenden willen steun aan haar betuigen. Hoewel de aandacht zeer gewaardeerd wordt, is het voor het hen, maar vooral voor Lily erg confronterend.

Inmiddels nadert september. Er volgen perioden van ups en downs. Carpe Diem luidt het motto, pluk de dag. Op ‘betere’ dagen wordt er genoten van een cappuccino op het terras of wordt een tourtje gemaakt met de auto.

Ruud ontpopt zich noodgedwongen als een mantelzorger, geestelijk verzorger en verpleegkundige. In oktober merkt Ruud al snel dat Lily niet meer in staat is om alle informatie op te nemen. Ze gaat vroeg slapen, onrustige nachten volgen voor beiden. Lily eet nog nauwelijks en ernstige lichamelijke klachten stapelen zich op. Uiteindelijk wordt besloten om Lily over te brengen naar het plaatselijke ziekenhuis, het MUMC+. 

Gesprekken met artsen leiden tot de conclusie dat de terminale fase is aangebroken. Met behulp van morfine en andere medicatie wordt Lily tot rust gebracht, haar ademhaling verloopt moeizaam. Uiteindelijk overlijdt Lily in het bijzijn van haar geliefden.