Normaal gesproken wordt een blog door ons geschreven omdat we ergens in de tijdlijn in contact komen met een (ex)kankerpatiënt(je) en die zo moedig wilt zijn om zijn of haar verhaal met ons en de wereld te delen. Deze blog, Emma genoemd, is tot stand gekomen omdat de aandacht van de organisatie viel op het vooruitstrevende bedrag aan donaties dat zij, als individuele deelnemer sinds haar inschrijving al bij elkaar heeft weten te sparen. Voor ons een reden om contact te zoeken met Emma Willems. We zijn erg benieuwd naar haar drijfveer om mee te zwemmen op 5 september 2021 tijdens de Maastrichtse editie van Swim to Fight Cancer Maastricht. Er volgt weer zo’n contactmoment om nooit te vergeten, een verhaal met pure emotie.
Emma wordt 27 jaar geleden geboren en is enig kind in een hecht gezin. Zij heeft, misschien wel hierdoor, een bijzondere band met haar ouders. Haar leven verloopt zonder noemenswaardige hindernissen. Door haar passie voor de zwemsport wordt haar vader Maurice eerst ‘klokker’ en later een gerenomeerd scheidsrechter. Ze waren beiden actief lid van het Kerkraadse KZ&PC. Maurice zet zich verder nog in voor het Maastrichtse Kimbria en zwemvereniging NIMO uit Landgraaf. Daarnaast deelt het gezin de passie voor Engeland onder het motto ‘ everything British’. Het is dan ook het favoriete vakantieland van het gezin. Emma wordt naar haar middelbare schooltijd dan ook, niet helemaal vreemd, opgeleid tot docente Engels.
Het leven van het gezin wordt in 2018 plots opgeschrokken als Maurice tijdens het scheren een knobbeltje bemerkt in zijn keel. Het duurt lang eer de diagnose schildklierkanker vastgesteld wordt. Een eerste dreun krijgt het gezin te verwerken. Hun eerste schrik kan een beetje worden weggenomen door de mededeling dat deze vorm van kanker goed behandelbaar is. Snel werd gestart met de behandeling. Dit was een operatie van 11 uur waar zijn schildklier en de knobbels verwijderd werden, daarna volgde de behandeling met jodiumpil. Bestraling of chemo was immers niet mogelijk. Voor Maurice echter geen enkele reden om zijn positieve levenswijze te verliezen. In 2019 geniet het gezin nog van een relatief onbezorgde vakantie in Engeland. Een hele speciale vakantie na later zal blijken.
Hoewel bekend met een risico dat de behandeling bij een klein percentage patiënten niet aanslaat, wordt dat voor lief genomen. Als blijkt dat hij echter bij dit kleine percentage behoort, wordt snel gestart met een volgende therapie. Immunotherapie volgt. Maurice, uiterst betrokken bij zijn gezin en door velen gezien als een echte levensgenieter, voelt ook nu dat de behandeling niet wilt vlotten. Helaas slaat ook deze behandeling niet aan. Maurice voelt zijn krachten afnemen maar blijft tot op het laatste moment geloven in een goede afloop, terwijl de kanker als een sluipmoordenaar zich langzaam zijn weg zoekt in zijn lichaam.
Zelfs op zijn sterfbed in juli 2020, 55 jaar oud, verzoekt hij zijn behandelend artsen om vooral te blijven onderzoeken. Niet op te geven. Het zal hem weliswaar niet meer helpen maar wellicht wel een volgende patiënt. Zo was Maurice.
Het meezwemmen met Swim to Fight Cancer houdt haar verbonden met haar vader. Tegelijkertijd ervaart zij de Swim als een kracht uit een andere ‘hoek’. Dat er veel mensen uit haar omgeving meeleven, blijkt uit de gulle donaties welke zij inmiddels heeft mogen ontvangen en dit nog zonder actieve promotie. Desondanks hoopt Emma ook een wezenlijke bijdrage te kunnen geven aan het zo noodzakelijke kankeronderzoek in Limburg.
Emma, we wensen jou heel veel sterkte en voor ons ben je al een topper!!
