Monique Hagen

De Swim

De Swim

Rond 12:15 was ik er. Kwam meteen wat kanomaatjes tegen. Daarna was het even zoeken naar de andere van De Gendten. Hier en daar nog wat andere bekenden gesproken. Toen kwam de opening. Wat mooi zeg (en emotioneel) Daarna meegedaan met de warming-up, sommige onderdelen iets minder enthousiast, we moesten tenslotte nog zwemmen 😉

Daarna was het wachten tot we aan de beurt waren, we waren wave 27. Bij de start werd genoemd dat sommige mensen meer zwommen. Ik hoorde dat vorige week ook in een promofilmpje. Bij het aanmelden kon je alleen opgeven voor 1 of 2 km. Ik wou eigenlijk wel meer zwemmen omdat ik vind dat ik ook echt iets moet doen voor de vele donaties die ik heb ontvangen en ook doordat de mensen die geconfronteerd worden met deze ziekte ook een strijd moeten leveren. Ik vroeg het aan iemand van de organisatie, het mocht niet. Ik dacht dan moeten we proberen om bij iemand anders van de organisatie toestemming te krijgen want ik wil ook niet iets doen wat niet mag. Anneke en ik iemand anders opgezocht en het mocht als we het aangaven bij het starten. Zo gezegd zo gedaan. Je kon de start over een soort van buikschuifbaan. Beetje jammer van alle flappen die er tussen zaten en het klittenband wat openlag en lekker langs je been schuurde, kleinigheidje.

Het water in. Veel mensen met safeswimmers voor me dus lekker makkelijk oriënteren. Maar eigenlijk kom je niet lekker in je ritme want ik moet vaker ademhalen omdat ik moet kijken waar ze zijn, doordat je sneller zwemt en je niet wilt dat zij last van je hebben, zwem je er met een bochtje langsop of soms wat zigzaggend tussen de groepjes door. Ik kom bij de finish en denk voel me goed dus ga voor nog een km erbij en zwem dus meteen om de hoek weer onder de start door. Daar zie ik Wim liggen in zijn kajak. Het is nu erg rustig op het parcours en ik moet zelf goed naar de paar boeien kijken. Maar deze rust is heerlijk, nu heb ik tijd om stil te staan waarvoor en voor wie je dit doet vandaag. Deze is voor jou pap vandaag. Al 12 jaar iedere 3 maanden controle. Ik kom bij een boei en ben even de route aan het zoeken, ik vraag wat suppers hoe de route loopt maar zij horen niet bij de helpende suppers dus weten het ook niet. Ik pak de boei daarnaast als richtpunt en denk in het ergste geval kom ik over de buitenronde van de 2km ronde terug. Dat bleek ook zo het geval. In gedachte zwem ik terug, in een heerlijk ritme nu ik de ruimte om me heen heb, denkende aan degene die ik ken die strijden of hebben gestreden tegen deze ziekte. Op het laatste stuk zie ik Wim weer en hij vaart het laatste stuk met me mee, heeft best wel iets symbolisch…Finish in zicht, beetje in stijl afsluiten mag dus de laatste 25m in vlinderslag finishen, terwijl ik vlinderslag zwem komt 1 voor 1 de kramp in mijn kuiten haha. Zodra ik het finishpoortje door ben draai ik om en zwem terug naar Wim, even later komt Henk er ook bij. Dan loop ik uit het water en klets met Anneke, en ineens bedenk ik me dat ik me nog moet afmelden, 58 minuten zegt die mevrouw en dat na mijn geklets haha. Ik loop terug naar Anneke en bedenk me later dat ik nog even verder langs de finish moet om mijn handdoek en medaille op te halen....

3km was voor nu een mooie afstand, het is denk ik 20-25 jaar geleden dat ik voor het laatst 3km heb gezwommen en ik heb mijn schouder niet geforceerd zodat ik volgend weekend nog naar Ameland kan varen. Als ik ooit weer een keer mee ga zwemmen dan heb ik me wel voorgenomen om 5km te gaan zwemmen om zelf echt tot het uiterste te gaan, maar dan ga ik wel oefenen voor de tijd.

Maar het is ongelofelijk, het sponsorbedrag wat ik binnen heb gehaald is 666 euro! Aan iedereen die gedoneerd heeft een hele grote dank je wel.

Eerste keer in buitenwater

Wow!