👩‍👧 Het zit in mijn familie – letterlijk en figuurlijk

Ik zwem tegen kanker – en neem jouw hartje mee 💛

In september doe ik mee aan Swim to Fight Cancer. Een prachtig en krachtig evenement waarbij deelnemers geld ophalen voor kankeronderzoek door letterlijk het water in te gaan. En ik zwem mee – vol overtuiging en met een diepe persoonlijke motivatie.

Want ik weet hoe het is.
Ik heb zelf (borst)kanker gehad.
En binnen mijn zwemteam zijn er meerdere mensen die – direct of indirect – met kanker te maken hebben (gehad). De impact is groot. Op je lijf, je leven, je dierbaren. Op hoop en op vertrouwen.

👩‍👧 Het zit in mijn familie – letterlijk en figuurlijk

(Borst)kanker is al vele jaren een zwaar thema binnen mijn familie, aan mijn moeders kant. Mijn moeder kreeg voor het eerst borstkanker toen ze 47 jaar was. Haar zus – mijn tante – was enkele jaren daarvoor op slechts 41-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van borstkanker.

Mijn moeder onderging een borst besparende operatie en bestralingen. Maar na vijf jaar was het in 2001 weer helemaal mis. Wat volgde waren zeven loodzware jaren. Een ware strijd.
Een tijd van bestralingen, chemo’s, operaties, wonden die niet meer heelden, huidtransplantaties, zuurstoftherapieën, pillen, en ga zo maar door.

Toch hield zij zich aan één ding vast:
Ze wilde haar kleindochter geboren zien worden – en zien opgroeien. Dat was haar grootste drijfveer.
Maar nog indrukwekkender vond ik haar eeuwige optimisme.
Een eigenschap die ik gelukkig van haar heb mogen erven.

In 2008 verloor mijn moeder haar gevecht.
Maar haar kracht leeft voort.

🧬 Mijn eigen pad

Door alles wat ik van dichtbij had meegemaakt, besloot ik te onderzoeken of ik erfelijk belast ben.
De uitslag: ik ben drager van het BRCA-1 gen – wat betekent dat ik 80-85% kans heb om borstkanker te ontwikkelen.

En dat bleek geen toekomstmuziek: in 2012 werd er, tijdens een jaarlijkse controle, beginnende kwaadaardige cellen gevonden in mijn rechterborst.

Voor mij stond altijd vast:
Vinden ze iets in mijn borsten, dan laat ik ze verwijderen.
En dat is wat ik heb gedaan.

In december 2012 zijn mijn beide borsten geamputeerd.
Het jaar erop stond volledig in het teken van emoties en operaties – een stuk of zes – maar er was ook iets heel bijzonders:
Op vrijdag de 13e september 2013 trouwde ik met mijn grote liefde Patrick. 💍💛

Wij hebben het cijfer 13 nooit als een 'ongeluksgetal' gezien, maar als een symbool van kracht, liefde en het omarmen van wat is.

💛 Jouw hartje op mijn boei

Daarom zwem ik.
Voor mijn moeder.
Voor mijn tante.
Voor mezelf.
Voor iedereen die strijdt of heeft gestreden.
Voor iedereen die we missen.

En om zoveel mogelijk geld op te halen voor kankeronderzoek, heb ik een persoonlijke actie bedacht:

Voor iedereen die €25 of meer doneert, schrijf ik een hartje met jouw naam op mijn zwemboei. Maar minder doneren mag zeker, alle beetjes helpen.
Zo zwem ik straks niet alleen – maar omringd door liefde, steun en verbondenheid.
Hartjes die met me meedrijven.
Symbolen van kracht, hoop, en samen strijden tegen deze ziekte.

De eerste hartjes zijn al binnen. 🥹
En ik hoop dat er nog héél veel volgen.

✅ Steun jij mijn actie?

Doneren kan via mijn actiepagina:
👉 fightcancer.nl/s/32582/38602

Elke euro helpt.
En elk hartje raakt.
Zwem jij – symbolisch – met me mee?

Dankjewel. 💙

#SwimToFightCancer #FightCancer #HartOpMijnBoei #MeezwemmenMetHart #ZwemmenVoorHetLeven