Dione Schouten - van Cooten

2 kilometer gezwommen en 3683 euro opgehaald!!

Lieve allen,

Het is nu vrijdag 4  juli en hoogste tijd om mijn ervaring met Swim to Fight Cancer met jullie te delen.

Wat een belevenis was het zwemmen, en wat fantastisch dat ik zo veel supporters bij me mocht hebben. Samen met Debbie zat ik in de een na laatste wave. We hadden er dus vele zien starten maar ook al weer heel veel binnen zien komen. En wij moesten nog vertrekken, maar ik dacht aan de woorden van Donieck…..

Thomas gaf nog een laatste tip: “zwem je eigen tempo” toen ik van start ging!

Debbie en ik hadden afgesproken dat we het eerste rondje (400 meter) samen zouden zwemmen en daarna zouden we over gaan in ons eigen tempo.

Na ongeveer 300 meter zei ze dat ik moest inhouden, ik ging veel te hard van start, dat was goed dat ze het zei , want ik was het me niet bewust.

Ik had mijn ritme en juiste ademhaling gevonden, en mijn supporters vertelde me dat de eerste 4x 400 meter  precies iedere keer in 15 min ging , het voelde ook helemaal goed en ging prima , heel gelijkmatig , constante ademhaling en ik dacht nog, nou ik kan makkelijk meer zwemmen.

Regelmatig heb ik slierten en andere narigheid van mijn armen, benen en om mijn nek eraf moeten trekken. Bij ieder rondje deed ik een gekleurd bandje van rechts naar links, dat werkte ook helemaal prima.

Maar in mijn laatste ronde ging het meer waaien dus onrustiger water ,  kreeg daardoor meer water binnen en de boeien vlogen alle kanten uit, dat maakte het lastig er omheen te zwemmen.

Het ging goed tot halverwege, nog ongeveer 200 meter te gaan , toen moest ik uit t niets overgeven . Gelukkig zwom ik helemaal alleen, dus niemand die er last van had, behalve ik zelf. Wel  nog even een gesprekje met de reddingsbrigade gehad en toen op naar het laatste stuk, de finish al in zicht. Het was heel bijzonder om helemaal alleen in de IJzeren man te zwemmen, realiseerde ik me ( er waren er nog 2 ver achter me , bleek later)

Ik had energie over dus dacht het laatste stuk toch maar borstcrawl te doen i.p.v. wat zo goed ging, gewoon schoolslag.

Het bleek een slecht plan, ik kreeg kramp in mijn rechter voet en kramp in mijn linker kuit en dat ging echt niet weg. Toen werd t nog effe moeilijk , maar is gelukt . Een warm onthaal van de supporters, die me zo gesteund hebben. Vanaf zondag is mijn lijf van streek geweest, maag, darmen, buik, eigenlijk gewoon ziek. Ook heeft mijn linker kuit, steeds aangevoeld of het in de krampmodus zou schieten. Na een aantal dagen was dat gelukkig ook over.  Mijn huid vertoonde ook allerlei oneffenheden en jeuk, maar met wat crème, trekken we dat wel weer recht. Tja ik zei in het begin al, ik ben meer geschikt voor een chloor bad, dan heb ik nergens last van.

Ik heb genoten van het evenement, ben onwijs trots hoe jullie me gesteund hebben door alle lieve reacties, appjes, spandoek, steun en donaties. Echt niet te geloven , ik heb zo veel geld opgehaald!

Ik hoop van harte dat er gedegen onderzoek wordt gedaan, zodat kanker voor veel meer mensen een tijdelijke ziekte wordt.

Veel liefs  Dione 

Vandaag is het zover

Wat een betrokkenheid en ontroerende reacties

Gisteren toch gaan zwemmen in het Stadion, het advies van Astrid was gewoon lekker relaxed en niet een uur lang zoveel mogelijk meters te maken.

Maar dus lekker inzwemmen 400 meter, daarna wat opdrachten uitvoeren, wat rusten tussen door, op het plankje , in de baan bij Ingrid , tijd voor een gezellige korte klets. Een generale repetitie zal ik maar zeggen, maar het was geen succes! De hele tijd kramp vanaf mijn enkel tot aan mijn tenen van beide voeten en in de linker kuit. Ik slik al Magnesium tabletten, maar Franca adviseerde ook Magnesium olie, en hiermee je huid insmeren. Dat ga ik zaterdag dus ook doen.

Sommige zwemmers , van mijn zwemgroep, hebben al veel vaker mee gedaan met Swim to Fight Cancer. Er ontstonden gesprekken met tips en tops, en waarschuwingen. Van de andere zwemmers , die meeleven en ondersteunen, allemaal lieve woorden en peptalks.

Wil had voor mij een tasje mee genomen, ze legde me uit wat haar bedoeling hiervan was: een waterpolo zwempak, die ik aan kan doen (deze is  glad van stof) zodat alle vuiligheid er langs af kan gaan, ook zat er een extra chloorbrilletje in, voor het geval de mijne zou beslaan, of zou lekken. En een felle badmuts met roze wit en blauwe kleur. Die moest ik op doen dan zou ik opvallen in het water, en wanneer het niet goed zou gaan, of ik hulp nodig had, zou de reddingsbrigade dat direct in de gaten hebben. Ontroerend lief.

Mijn starttijd is 12.30 uur , op een na laatste starttijd, vind ik vervelend, iedereen is al klaar en dan kom ik eindelijk als allerlaatste binnen…………Donieck zei lief: “iedereen moet een keer starten en helaas mag je niet kiezen. Of juist, dat iedereen je staat aan te moedigen”. Helemaal waar, dus dat gevoel was ook uit de lucht.

Aan het begin van deze blog heb ik verteld dat o.a. Tjaarda mij heeft geïnspireerd om mee te doen aan Swim to Fight Cancer. Door wetenschappelijk onderzoek , zowel door hem , als door anderen is hij 10 jaar langer bij ons geweest. En Frans , Bianca en Henk , die vanwege onderzoek, alles hebben doorstaan en het leven weer op hebben kunnen pakken.

Ongelooflijk fijn en bijzonder dat Tjaarda's dochter Renee, Frans, Bianca en Henk  bij het evenement aanwezig zijn.

Ik heb ervaren dat je veel tijd hebt om na te denken tijdens het zwemmen, gedachten vliegen heen en weer en gaan naar iedereen echt waar. Maar morgen denk ik extra aan Marjan,  Veronique Margot en Gladys.xxx

Onderzoek is van fundamenteel belang voor nog meer succeservaringen. Mocht je nog niet gestort hebben, alles is welkom, dus schroom niet om nog een bedrag over te maken.  

Ik heb er veel zin in, en ga mijn best voor jullie doen. Het weer is voor iedereen prachtig, dus een mooi evenement met een super goed doel. 

Morgen om 14.30 uur wordt het eindbedrag dat we bij elkaar hebben gezwommen bekend gemaakt.

Liefs Dione

Training van Astrid en Sharon in openwater

Lieve allemaal ,

Afgelopen vrijdag heb ik mijn eerste en laatste training gehad in het open water zwemmen in de IJzeren man te Eindhoven. Deze training was onder leiding van mijn eigen vertrouwde Astrid, maar deze keer ook met ervaringsdeskundige openwater zwemmen Sharon van Rouwendaal. 

Zij heeft vele prijzen gewonnen op EK en WK in verschillende disciplines en mee gedaan met 3 Olympische Spelen waarbij ze 2 x goud en 1 keer Zilver open water zwemmen heeft gewonnen.

Ze ging met ons in het water en gaf o.a. tips over hoe je om een boei heen moet zwemmen: “je zwemt nl 2 km en je wil geen 2.8 km zwemmen” .Ook de ademhaling tijdens borst crawl en kijken waar je naar toe zwemt gaf ze aandacht. Misschien een paar slagen op je rug, maar verder heeft zij nog nooit sporters op hun rug zien zwemmen in open water omdat je geen idee hebt welke kant je uit zwemt. Ze zwom stukken voor om dingen te laten zien en te verduidelijken, wat een feest was dat. Ze zwemt zo sierlijk als een aal snijdt ze door het water. Net of het water opengezet wordt voor haar. Hoe ze zich in het water laat vallen is ook zo vrouwelijk, ik voel me daarbij net een zeekoe , of nijlpaard…. zoiets…..

Dat gestroomlijnde badpak , wat ik had aangeschaft om al die vuiligheid onder water minder te voelen,  heb ik terug gebracht. Het zat onwijs strak, leek 3 maten te klein , je moet het badpak met 2 mensen aan doen…..Thomas mee nemen in de omkleedruimte,  om te helpen dat ding aan te sjorren en dan aan alle kanten er nog van alles bij proppen, leek me toch geen strak plan.  Het kan zijn dat wedstrijdzwemmers dit ook zo doen, maar dat ben ik toch uiteindelijk niet😉

Het zwemmen in het open water viel me niet echt tegen:  de temperatuur is  , dankzij het geweldige weer, helemaal prima. De algen en andere dingen voel je steeds langs of op je lichaam, ja dat is dan maar zo , maar het lijkt net of het zwemmen moeizamer gaat omdat het water dikker is?! Ook al die zwemmende mensen om je heen zwemt onrustiger, meer golven , lastiger ademhalen, en kramp dat is ook een ding.

Of ik me genoeg heb voorbereid? Geen idee, ik heb zeker niet alles gelaten, zeker (nee echt zeker niet) iedere dag getraind maar ik heb er enorm veel zin in en hoop dat ik nog veel meer geld op kan halen voor onderzoek , zodat er nog meer mensen kunnen genezen van kanker.

Liefs Dione 

nog maar een dikke week en dan is het zover

Wat een donaties!

Oefenen is begonnen, soort van............

Geweldig die reacties van jullie !