Documentaire 'Van onmacht naar kracht'
LoveLife Run is een uniek hardloopconcept van Stichting Fight cancer waarbij (ex)kankerpatiënten door middel van een aangeboden trainingstraject van 12 weken worden klaargestoomd om 5 kilometer te kunnen hardlopen.
Eén van de deelnemers is Melissa. In deze mini-docu volgen we haar tijdens de run, en vertelt ze hoe haar leven is veranderd na de diagnose. Wat doet die onmacht met je? Waar haal je de kracht vandaan om verder te gaan? Een persoonlijk document dat laat zien dat je het niet alleen kan...
Met dank aan: Melissa van Limburg
Regie & Producent | Frank Buers Productie | Frank Buers, Marijn van Belzen, Semm van den Berg Camera | Marijn van Belzen, Semm van den Berg Montage | Marijn van Belzen, Thomas de Roode Audiomixage | Studio IVO, Kelvin Haanstra, Ivo Samplonius
Deze documentaire is een samenwerking van: No Bullshit - https://www.nobs.nl
Fight cancer - https://www.fightcancer.nl
Studio IVO - https://www.studio-ivo.nl/
Love Life!
Deze documentaire is gemaakt en gepsonsord door NO BULLSHIT in Arnhem, waarvoor wij hen nogmaals heel graag willen bedanken! En natuurlijk een grote dank aan Melissa, die haar verhaal met ons deelt.
Voor meer informatie over Stichting Fight cancer of LoveLife Run, klik hieronder.
Dagboekverhaal 1: 10 januari tot 17 januari 2023 - De uitslag...
"Voor deze week heb ik nooit veel gedachte gegeven aan het leven en ook niet aan de dood.
Helaas was deze week de meest onzekere week uit ons leven. Naast dat we veel moesten regelen op werk en school, moesten we het nieuws dat ik kanker heb ook nog delen met allerlei mensen uit onze omgeving. Door het te delen keer op keer weer werd het steeds een stukje meer realiteit in ons hoofd. Ondanks dat, was het ook een week van verbinding met vrienden en familie. We hebben tussen alle scans en onderzoeken ook veel leuke dingen gedaan, zodat we af en toe de onzekerheid konden vergeten."
14 februari - Een valentijnsdag om nooit te vergeten
"Vandaag kreeg ik de tweede chemokuur en vandaag was Fabian (mijn vriend) mee. Omdat het Valentijn was gingen we na de kuur naar de Ikea toe omdat ik een lamp kreeg als cadeautje. Toen we in de winkel liepen begon mijn haar met uitvallen. Twee dagen later hebben we mijn haar eraf gehaald.
Die dag was er voor mij een heel raar contrast. Mijn buren hadden een feestje met muziek, en ik was heel hard aan het huilen. Bizar hoe zich achter elke voordeur iets anders gaande is en blijdschap en verdriet zo dicht naast elkaar kunnen bestaan.
Twee dagen later heeft mijn vriend ook zijn haar eraf gehaald. Zodat ik me minder aangekeken voelde op straat."
11 april - mijn dieptepunt
"Door de Paclitaxelkuren gingen mijn leverwaarden door het dak heen. Hierdoor voelde ik me naast al de gewone bijwerkingen nog eens extra slecht....
Dit was mijn zwaarste moment van dit hele traject.
Ik herkende mezelf niet meer in de spiegel ik had geen energie om dingen te gaan doen. Mijn wereld was ineens heel klein… Dit was voor het eerst dat ik mezelf zowel mentaal als fysiek niet meer herkende. Ik ben hier doorheen gekomen doordat mensen soms maar half uurtje langs kwamen, of door in de tuin te gaan zitten omringt door bloemen die ik gekregen had. In plaats van alles te willen doen zoals ‘normaal’ heb ik alles kleiner gemaakt, zodat het ineens wel haalbaar was."
13 juni - Mijn laatste chemokuur
"Mijn laatste chemokuur! De dosis was aan het einde erg laag, maar ik had veel last van mijn lever en mijn handen. Het voordeel van de verlaagde kuren, was wel dat mijn haar begon weer met groeien!
Als bedankje voor alle goede zorgen van het ziekenhuispersoneel heb ik de designs van de pleknummering opnieuw gemaakt. Het was eerst een wit a4 papiertje met het nummer erop. Ik heb er wat vrolijks van gemaakt zodat als mensen die net zo zenuwachtig zijn als ik, toch van iets moois kunnen genieten."
6 augustus - Eerste training LoveLife Run
"Mijn eerste keer trainen met lotgenoten voor LoveLife Run! Ik was heel benieuwd hoe dit zou gaan aangezien ik de eerste twee trainingen gemist heb, doordat ik twee weken daarvoor een borstbesparende operatie heb gehad. Daar was ik overigens heel zenuwachtig voor, omdat ik nog nooit narcose had gehad en ook niet wist hoe het eruit kwam te zien.
Daarnaast vond ik ook de training spannend, want ik had nog niet veel contact met lotgenoten gehad. Ik was heel benieuwd hoe ik dat zou gaan vinden. Uiteindelijk bleek het de fijnste groep mensen die ik ooit heb ontmoet. Allemaal mensen die vol in het leven staan met al hun kracht."
22 september - Mijn laatste bestraling
"Mijn laatste bestraling was vandaag, nadat ik een drietal weken bijna dagelijks bestralingen had. Ik vond de bestralingen heel alleen...
Hierdoor zag ik er elke dag enorm tegenop. Mijn vriend heeft een heel verhaal voor mij bedacht zodat ik minder zenuwachtig zou zijn. Het verhaal gaat over dat het bestralingapparaat eigenlijk een ruimteschip is die alle aliëns doodschiet haha."
8 oktober - LoveLife Run Arnhem
"Vandaag is het zover: LoveLife Run Arnhem. Ik ben de dag ervoor heel ziek geweest van alle spanning...
Er kwamen zo veel mensen speciaal voor mij kijken. Daarnaast renden er ook wat vrienden van me mee. Ze waren zelfs zo enthousiast, dat ze de keer ervoor nog met me mee getraind hebben. Heel bijzonder. Ik vond de run enorm zwaar, maar ik voelde me erg gesteund door mijn vrienden die met mij mee gerend hebben.
Ik kan me nog goed herrineren dat een lotgenootje mij aan het aanmoedingen was aan de zijlijn. Op de terugweg richting de finish overviel me toen het oneerlijkheidsgevoel enorm. Ik kon al rennen en zij niet en dacht bij mezelf: komt alles ook wel goed met haar? Hierdoor kwamen al mijn emoties eruit, voor haar, maar ook alle spanning voor de finish.
Het moment bracht me ook dat ik dacht: DIT KAN IK! Ik ben binnengehaald door mijn mammacare verpleegkundige, direct na de finish. Ik viel meteen in haar armen en toen was mijn cirkel rond. Zij was degene in het begintraject die mij belde met het nieuws over mijn diagnose en nu hebben we het samen afgesloten. Dit alles heeft het een stuk makkelijker gemaakt om het traject een plekje te geven en om weer trots te zijn op mezelf."
