Onze Achterhoekse swim to fight cancer
Beste Achterhoekers. Tuurlijk. Zeg maar wat er mot gebeuren. Wat he-j neudig. 14 september. Das op een zondag toch? Tuurlijk. Geen probleem.
Als er wat te doen is, As der wat neudig is, dan doe’j wat. Dat zit bij ons Achterhoekers in ons bloed in onze genen en ook nog eens in ons DNA. Of het nou om de roosjes in de fewestdennen van de buren gaat of de boodschappen voor de buurvrouw, de voetbalclub, de kermiscommissie of — zoals nou — swim to fight cancer. Dan zegt een Achterhoeker niet: “Oei, wat erg.” Dan zegt een Achterhoeker: “Wat mot er gebeuren.
En dan duikt de Achterhoeker gewoon het water in Niet voor zichzelf, niet voor de eer, maar voor elkaar. Voor vader Bernard en moeder Trees, voor het verdriet van de kinderen, vrienden en voor Richard. Voor al die mensen bij wie het leven ineens stilgezet wordt door kanker. En wij, wij juist dan komen wij in beweging.
Want zo zijn wij Achterhoekers. Als er een trekker van de weg raakt, ben je de eerste met een ketting. Als de buurman z’n schuur afbrandt, sta je met je hamer klaar. En als er geld nodig is om kankeronderzoek te steunen, dan spring je gewoon in een plas water. Geen gezeur, geen poespas. Gewoon: doen.
En tuurlijk, sommigen zeggen: “Ik kan amper zwemmen!” Nou, dat geeft niks. Het gaat niet om zwemmen. Het gaat niet om snelheid. Het gaat om betrokkenheid. Je kunt ook gewoon langs de kant staan, met je vlaggetje, je spandoek, je donatie. Want ook dat is meedoen. Want samen maken we ’t groot. En mooi. En warm. En voor elkaar.
Dus kom. Trek den flamboyante zwembroek aan. Of je wandelschoenen. Of je vrijwilligershesje. Maak gehaktballen. Brei een spandoek. Laten we met z’n allen Stroombroek blauw kleuren. Niet van de kou, maar van saamhorigheid. Want kanker raakt ons allemaal en samen geven we het van jetje.
We zwemmen omdat het de Achterhoekse vanzelfsprekendheid is om wat te doen. Altied.
Dit is de Achterhoek op z’n mooist. Samen. Verbonden. Klaar om in actie te komen. En ja — natuurlijk voor het goeie doel.
Want dat is wie we zijn. Hier in de Achterhoek. Als er wat is, dan doe’j wat. Geen gedoe, geen lange verhalen. Je hoort wat, ziet wat, en denkt: “Ja, da’s niet best. Wat kan ik doen?”
Niet omdat het moet. Niet omdat het leuk is — al is het dat ook. Maar omdat we allemaal wel iemand kennen. Iemand die vecht tegen kanker. Iemand die we missen. Iemand die midden in het leven stond — en ineens in gevecht moest. Tegen iets dat geen medelijden kent, geen rust gunt, geen logica volgt.
Laat die mensen die vechten tegen kanker voelen dat ze niet alleen zijn. Dat de hele Achterhoek achter ze staat. Een regio vol mensen met het hart op de juiste plek, de voeten in de klei en de handen uit de mouwen.
Vandaag zwemmen we niet alleen voor geld. Niet alleen voor een stichting. Niet alleen voor onderzoek.
We zwemmen voor vaders en moeders, broers en zussen, vrienden en vriendinnen. Voor kinderen die te jong zijn om dit mee te moeten maken. Voor mensen die we verloren hebben, en voor mensen die er nog zijn — en hopen dat dat nog heel lang zo blijft.
Dus laten we op 14 september samen dat avontuur in duiken met trots. Met kracht. Met liefde. En misschien ook wel met een traan.
Omdat wij hier geloven dat we samen het verschil kunnen maken. Dat elke slag die we maken, elke euro die we ophalen, bijdraagt aan hoop. Aan onderzoek. Aan oplossingen. Aan een toekomst zonder kanker.
we zijn geen dokters, geen wetenschappers. We zijn papa’s en mama’. boeren, ondernemers, leerkrachten, opa en oma’s, bakkers, studenten, kinderen. En we hebben allemaal iets wat misschien nog wel sterker is dan medicijnen: we hebben de wil om iets te doen. .
En dat gaat dadelijke iedereen zien. In elke zwemmer die straks het koude water trotseert. In elke vrijwilliger die broodjes smeert, pionnen plaatst, bekers aanreikt. In iedereen die een euro doneert, een applaus geeft, een arm om een schouder legt.
Want het is hier geen vraag of we iets doen.
Het is die nuchtere Achterhoekse vanzelfsprekendheid.
Of het nou gaat om het helpen bij de buurtbarbecue, het opbouwen van de schuur na stormschade, of het steunen van mensen die een loodzwaar gevecht voeren tegen die alderbastend gore kut ziekte: als er wat is, dan doen we wat.
Zo simpel is het. Tuurlijk zeg maar wa-j neudig hebt. We zijn er 14 september allemaal voor iedereen die ons nodig heeft.
