Op de deelnemerspagina van Kyra Dankers staat een vrolijke feelgoodfoto. Op de voorgrond zit haar moeder, Ankie, die breed glimlachend een peace-teken maakt. Ook Kyra is duidelijk in een zonnige bui. De foto is genomen in de lente van 2022. De winter daarop braken er ineens donkere tijden aan, toen Ankie de diagnose kanker kreeg. In augustus 2023 overleed ze. Als eerbetoon aan haar moeder én om een vuist te maken tegen kanker doet Kyra komende zomer mee aan Swim to Fight Cancer in Tilburg.
Ondanks het verdriet om het verlies van haar moeder, kan de Hilvarenbeekse Kyra (20) er goed over praten. “In december 2022 hoorde mijn moeder dat ze kanker had”, vertelt ze. “Ze had al wat klachten en vermoedde dat er iets niet helemaal goed was, maar dat het zó erg mis zou zijn, was een keiharde klap. Op zo’n moment staat je wereld op zijn kop en zijn er veel onzekerheden. Kan ze beter worden? Wat zijn haar kansen?”
Uitbehandeld
Al vrij vlug werd duidelijk dat Ankie geen geluk had. Ze had een baarmoedersarcoom, een vrij zeldzame tumorgroep. Kyra: “En er waren uitzaaiingen. De tumoren waren in ieder orgaan anders van structuur en daarom heel moeilijk te behandelen. Mijn moeder kreeg chemo’s. Op sommige plekken in haar lichaam sloegen die aan, maar op andere plaatsen werd de tumor juist groter. Al snel hoorden we dat ze was uitbehandeld. Dan zakt de grond onder je voeten vandaan.”
Ankie kreeg nog behandelingen om de tumor zo goed mogelijk onder controle te houden, maar het was wel duidelijk dat de tumor erg agressief was. In de zomer van 2023 ging ze snel achteruit, vertelt Kyra. “Het was een hele moeilijke tijd. Ik was in de afrondende fase van mijn opleiding, tandartsassistente. Op dat moment liep ik stage. Dat ging heel goed en die afleiding was soms zelfs wel fijn, al klinkt dat misschien raar. Maar in gedachten was ik steeds bij mijn moeder. De praktijk waar ik stage liep hield goed rekening met me en gaf me alle ruimte, dat was erg fijn. Ondanks alles haalde ik mijn diploma. Ze was daar supertrots op.”
Verdoofd
“Het was duidelijk”, vervolgt Kyra, “dat het steeds slechter met mijn moeder ging. In augustus overleed ze. De week na haar dood was bijzonder. Natuurlijk was ik verdrietig, een beetje verdoofd zelfs. Tegelijkertijd moesten we veel regelen voor de uitvaart."
De grootste klap kwam na het afscheid. “Ik had een hele fijne band met haar, ze was echt een vriendin voor me. We deden leuke dingen samen. Feestjes bezoeken, drankjes drinken, veel praten en nog veel meer. Het besef dat ze nooit meer terug zou komen, daalde langzaam in. Mijn wereld stond stil. Vooral speciale momenten vond ik moeilijk, zoals mijn verjaardag in oktober en de feestdagen. Dan sta je er extra bij stil.”
Meedoen aan de Swim, als eerbetoon
Kyra vertelt dat Ankie zich graag mocht inzetten tegen kanker. “Ze is zelf haar moeder ook op jonge leeftijd verloren aan kanker. Als er mensen kwamen collecteren of iemand organiseerde een actie voor KWF, gaf ze altijd geld. Ze heeft ook zelf gecollecteerd. Nu ze dat niet meer kan, wil ík geld inzamelen. Door deel te nemen aan de Swim, kan dat, en dat voelt voor mij heel goed. Het motiveert me extra om mee te doen. Als eerbetoon aan mijn moeder, maar ook om geld op te halen. Ik gun iedereen die kanker heeft behandelopties en goede vooruitzichten. Daar help ik graag aan mee.”
Als een torpedo
Kyra zwemt op 23 juni de twee kilometer. Ze doet samen met haar vriend en zijn moeder mee, als team. “Het is fijn om dit te kunnen doen met mensen die je liefhebt. Zo kun je elkaar steunen en motiveren als het even moeilijk is. Maar het is natuurlijk ook veel gezelliger om samen te trainen. Of ik een goede zwemmer ben? Dat wil ik niet beweren, maar ik ben wel sportief aangelegd. Ik fitness veel, zwem iedere week in Tilburg en heb er vertrouwen in dat het gaat lukken!”
Als het straks in het water net zo goed gaat als met het ophalen van geld, schiet Kyra als een torpedo door de Piushaven. “Ja, het is niet normaal hoeveel ik al opgehaald heb! En dat terwijl ik het in eerste instantie heel klein gedeeld heb. Alleen met wat vrienden en op mijn eigen social media-accounts. Maar heel veel mensen gingen het delen en doneerden. Dat vind ik natuurlijk heel mooi. Ik krijg heel veel positieve reacties. Mensen zeggen dat ze het knap van me vinden, of dat ze trots op me zijn. Dat is natuurlijk leuk om te horen!”
Hulp van bovenaf
De jonge tandartsassistente – sinds deze lente werkt ze bij een tandartsenpraktijk in Tilburg – heeft veel zin in 23 juni, dé dag van de Swim. “Ik kijk ernaar uit en hoop dat het goed gaat. Door goed te trainen en misschien een klein beetje hulp van bovenaf, gaat het me vast lukken. Misschien raak ik wel een beetje emotioneel als ik over de finish kom, maar dat zien we dan wel. Gelukkig vallen tranen niet zo op in het water.”
