Frank zou met zijn zieke vader (59) op reis gaan: ‘Nu zwem ik uitgerekend op die dag tegen kanker’
Ze genoten samen op de Zwarte Cross en hadden plannen om samen door Slovenië te reizen. Maar een vakantie komt er niet meer. Frank Lubbers (30) verloor eind maart zijn ongeneeslijk zieke vader René (59) aan de gevolgen van kanker. Nu komt hij voor het goede doel in actie tegen de ziekte, op een dag die veel voor hem betekent.
„Het is bizar hoe snel het leven kan veranderen. Ik zou op 14 september met mijn vader in Slovenië zijn. We hadden de plannen om met de camper door Slovenië te reizen al gemaakt. Maar juist op die dag neem ik deel aan Swim to Fight Cancer. Dat die vakantie ons niet meer gegund is, vormt voor mij een extra motivatie om zwemmend over de streep te komen.”
Een week voor het overlijden van zijn vader schreef Frank zich in voor het zwemevenement nabij zijn woonplaats Doetinchem: „Gelukkig heb ik dat nog met hem kunnen delen”, zegt Frank. „Hij vond het prachtig om te horen en zei dat het helemaal bij mij past.”
Begin 2024 kreeg René Lubbers te horen dat hij aan een progressieve, ongeneeslijke vorm van prostaatkanker leed: „Het was direct duidelijk dat er sprake was van uitzaaiingen in zijn bekken, heupen en rug. Wel was het, in hoeverre dat kan, goed behandelbaar”, vertelt Frank. „Hij heeft allerlei trajecten in het ziekenhuis doorlopen en heeft er dan ook alles uitgehaald.”
„Afgelopen zomer ging het heel goed met hem. Ik ben toen met mijn vader en broer naar de Zwarte Cross gegaan. Het was met 35 graden verschrikkelijk warm, maar het is een heel waardevolle herinnering geworden. We hebben daar zorgeloos kunnen genieten.”
Kort daarna ging het mis: „Half november stond mijn vader nog te klussen in het huis van mijn broer en twee weken later kwam hij in een rolstoel het ziekenhuis uit. Hij is in die periode keihard ingehaald door de ziekte. Ik blijf het bizar vinden hoe snel het is gegaan.”
Vanaf dat moment ging zijn vader snel achteruit: „Ik vind het ongelooflijk dat hij het nog zo lang heeft volgehouden. Hij sliep alleen maar, ging minder eten, werd wakker met koorts. Hij bleef echter denken aan de medemens, zoals hij altijd deed. Hij wilde ons ontlasten, regelde zelf zijn uitvaart en ontwierp zelf de rouwkaart.”
René stond bekend als een betrokken en zorgzame man: „Hij heeft een periode een camping in Frankrijk gerund, speciaal voor gezinnen met gehandicapte kinderen. Pijnlijk genoeg is hij uiteindelijk zelf in een rolstoel terechtgekomen.”
Begin maart vierde René zijn laatste verjaardag. Kort daarna besloot hij om palliatieve sedatie te starten. Dat wordt gebruikt om het lijden in de laatste levensfase te verlichten: „Het is voor ons als familie fijn dat hij die knoop zelf heeft doorgehakt, maar ik merkte dat ik dat lastig vond. Ik kon thuis mijn rust niet meer vinden. Alleen als ik bij hem was, was ik rustig. Ik kon het niet loslaten.”
Eind maart overleed René Lubbers op 59-jarige leeftijd, vijftien maanden na de diagnose.
Het afscheid heeft Franks blik op het leven veranderd: „Na wat er is gebeurd, zie ik pas hoe waardevol alle kleine dingen in het leven zijn. Het bezoek aan de Zwarte Cross is daar een goed voorbeeld van. Het positieve is niet vanzelfsprekend. Je ziet hoe kwetsbaar alles is."
Het heeft hem ook de motivatie gegeven om op 14 september te gaan zwemmen tegen kanker. Niet omdat hij zwemmen zo leuk vindt, maar vanwege wat het evenement vertegenwoordigd: „Op karakter ga ik het sowieso redden. Opgeven is in dit geval geen optie.”
„Ik heb een situatie meegemaakt die je niemand gunt. Ik wil daarom bijdragen aan een toekomst waarin minder mensen dit moeten meemaken. Het gaat niet om mij, maar om dit mooie initiatief van Swim to Fight Cancer. Daar zwem ik voor!”
Ze genoten samen op de Zwarte Cross en hadden plannen om samen door Slovenië te reizen. Maar een vakantie komt er niet meer. Frank Lubbers (30) verloor eind maart zijn ongeneeslijk zieke vader René (59) aan de gevolgen van kanker. Nu komt hij voor het goede doel in actie tegen de ziekte, op een dag die veel voor hem betekent.
„Het is bizar hoe snel het leven kan veranderen. Ik zou op 14 september met mijn vader in Slovenië zijn. We hadden de plannen om met de camper door Slovenië te reizen al gemaakt. Maar juist op die dag neem ik deel aan Swim to Fight Cancer. Dat die vakantie ons niet meer gegund is, vormt voor mij een extra motivatie om zwemmend over de streep te komen.”
Een week voor het overlijden van zijn vader schreef Frank zich in voor het zwemevenement nabij zijn woonplaats Doetinchem: „Gelukkig heb ik dat nog met hem kunnen delen”, zegt Frank. „Hij vond het prachtig om te horen en zei dat het helemaal bij mij past.”
Begin 2024 kreeg René Lubbers te horen dat hij aan een progressieve, ongeneeslijke vorm van prostaatkanker leed: „Het was direct duidelijk dat er sprake was van uitzaaiingen in zijn bekken, heupen en rug. Wel was het, in hoeverre dat kan, goed behandelbaar”, vertelt Frank. „Hij heeft allerlei trajecten in het ziekenhuis doorlopen en heeft er dan ook alles uitgehaald.”
„Afgelopen zomer ging het heel goed met hem. Ik ben toen met mijn vader en broer naar de Zwarte Cross gegaan. Het was met 35 graden verschrikkelijk warm, maar het is een heel waardevolle herinnering geworden. We hebben daar zorgeloos kunnen genieten.”
Kort daarna ging het mis: „Half november stond mijn vader nog te klussen in het huis van mijn broer en twee weken later kwam hij in een rolstoel het ziekenhuis uit. Hij is in die periode keihard ingehaald door de ziekte. Ik blijf het bizar vinden hoe snel het is gegaan.”
Vanaf dat moment ging zijn vader snel achteruit: „Ik vind het ongelooflijk dat hij het nog zo lang heeft volgehouden. Hij sliep alleen maar, ging minder eten, werd wakker met koorts. Hij bleef echter denken aan de medemens, zoals hij altijd deed. Hij wilde ons ontlasten, regelde zelf zijn uitvaart en ontwierp zelf de rouwkaart.”
René stond bekend als een betrokken en zorgzame man: „Hij heeft een periode een camping in Frankrijk gerund, speciaal voor gezinnen met gehandicapte kinderen. Pijnlijk genoeg is hij uiteindelijk zelf in een rolstoel terechtgekomen.”
Begin maart vierde René zijn laatste verjaardag. Kort daarna besloot hij om palliatieve sedatie te starten. Dat wordt gebruikt om het lijden in de laatste levensfase te verlichten: „Het is voor ons als familie fijn dat hij die knoop zelf heeft doorgehakt, maar ik merkte dat ik dat lastig vond. Ik kon thuis mijn rust niet meer vinden. Alleen als ik bij hem was, was ik rustig. Ik kon het niet loslaten.”
Eind maart overleed René Lubbers op 59-jarige leeftijd, vijftien maanden na de diagnose.
Het afscheid heeft Franks blik op het leven veranderd: „Na wat er is gebeurd, zie ik pas hoe waardevol alle kleine dingen in het leven zijn. Het bezoek aan de Zwarte Cross is daar een goed voorbeeld van. Het positieve is niet vanzelfsprekend. Je ziet hoe kwetsbaar alles is."
Het heeft hem ook de motivatie gegeven om op 14 september te gaan zwemmen tegen kanker. Niet omdat hij zwemmen zo leuk vindt, maar vanwege wat het evenement vertegenwoordigd: „Op karakter ga ik het sowieso redden. Opgeven is in dit geval geen optie.”
„Ik heb een situatie meegemaakt die je niemand gunt. Ik wil daarom bijdragen aan een toekomst waarin minder mensen dit moeten meemaken. Het gaat niet om mij, maar om dit mooie initiatief van Swim to Fight Cancer. Daar zwem ik voor!”
