Fighter in de spotlight: Lia Orta

15 Jun 2021

Vandaag zetten we Lia in de spotlight, die de ziekte kanker een paar keer van heel dichtbij heeft meegemaakt en nu zelf in behandeling is voor kanker. Een enorm heftig en bijzonder verhaal waar je echt kippevel van krijgt en waaruit blijkt dat iedere dag die we krijgen een zegen is en dat we moeten genieten van de kleine dingen in het leven samen met onze dierbaren. Hiervoor organiseren we de Swim, om te zorgen dat onderzoek ons gaat helpen zorgen dat kanker niet meer dodelijk is. We duimen voor je Lia en zoals beloofd zwemmen we als organisatie graag met je mee bij de volgende Swim in Nijmegen als je weer gezond bent! We duimen, hopen en bidden met je mee 

Lieve mensen,
De weg die ik ga is niet bijzonder, nog ben ik alleen in het knokken tegen kanker. 
Wel heb ik veel, heel veel kunnen leren van mijn schoonzoon Ruud die op 32 jarige leeftijd uitgeknokt was in zijn strijd tegen hersenkanker, van mijn kleindochter Benthe die op 7 jarige leeftijd op reis is gegaan naar de regenboog, waar haar papa Ruud op haar heeft gewacht. Ook onze liefste Benthe is overleden aan hersenkanker.
Nu 2 jaar verder, schrijf ik dit, terwijl de chemo in mijn lijf loopt. Helaas ik moest mijn moedige dochter vertellen dat, na al haar grote verlies, ik ook ziek ben geworden. Borstkanker, triple negatief, graad 3. 
Weer knokken, weten hoe t moet, weten ook hoe ik de mooiste momenten ten volle kan beleven. Iedere dag waar mogelijk ten volle genieten van alles wat voorbij komt. Geleerd  van de beste, van Ruud die tot het laatst heeft genoten, van Benthe die ondanks een halfzijdige verlamming, samen met mijn dochter Marjolein, het leven op kon eten. 
Om meer veel meer te kunnen doen aan onderzoek en ter genezing van kanker in brede zin, is er geld nodig. 
Om er voor te zorgen dat bijvoorbeeld de doelstelling van het Prinses Maxima kinderoncologisch centrum gehaald gaat worden nl: het overbodig zijn van dit centrum!!! is nog veel onderzoek nodig.
Door te doneren kunnen we helpen. Ik kijk om me heen, de chemokamer waar ik nu lig is vol. Ik zie kale koppies net als het mjjne, ik zie moedige vechters in hun strijd, ik zie fantastische verpleegkundigen die met passie hun werk doen. 
Ik duim, ik hoop, ik bid, dat ooit kanker genezen kan worden.
Liefs Lia Orta