Zondag 18 september 6:30 uur gaat mijn wekker. Ik druk op de snooze knop en draai mij nog even om… maar dan dringt plotseling tot mij door dat het Swim dag is! Ik gooi de dekens van mij af en spring uit bed. Ik heb mij nog nooit zo fit gevoeld op een zondagmorgen (meestal slaap ik uit in het weekend).

Ik sprint naar de douche, gooi een plens water in mijn gezicht en word langzaamaan echt wakker. Snel aankleden, ontbijten, de laatste spullen pakken en de auto in!

Vandaag gaat het echt gebeuren: Swim to Fight Cancer Apeldoorn! Een geweldig evenement waarvoor ik al een jaar bezig ben met de organisatie. De afgelopen weken en maanden was ik de spin in het web, heb gecommuniceerd met alle deelnemers, gezorgd dat alle donaties goed verwerkt werden, alle vragen beantwoord van de deelnemers, oefenmomenten geregeld, startlijsten gereed gemaakt, noodnummerlijsten uitgedraaid, eigenlijk te veel dingen om allemaal op te noemen.

Ik kom aan bij de Freulebrug, waar de bloemisterij al druk bezig is met het versieren van de brug, wat gaat dat er gaaf uitzien! Verderop zie ik de radiozender zijn stand opbouwen. Ook de douchestraat voor de deelnemers die het water uitkomen krijgt vorm. De startconstructie is al af en het enige wat er nog mist op het finishpodium zijn de medailles voor de deelnemers. Wauw…ik zie het al helemaal voor mij: nog een paar uur en dan liggen alle zwemmers in het Apeldoorns kanaal.

Ik loop snel naar de gymzaal om de aanmeldbalie gereed te maken. Buiten wordt de blauwe loper uitgerold voor de deelnemers, de kleedkamers zijn schoon, alle tassen en aanmeldlijsten voor de deelnemers staan klaar. Kom maar op met die zwemmers!

Ondertussen loop ik de hele ochtend heen en weer tussen de aanmeldbalie en het Havenpark waar alles gaat gebeuren; hier worden de gasten ontvangen, hier staat het sportpodium waar vechtsportdemo’s te zien zijn in het kader van de Nationale Sportweek en hier starten en finishen de deelnemers. Ik had echt een stappenteller mee moeten nemen, ik denk dat ik voor de hele week genoeg beweging heb gehad!

En dan is het ineens 12 uur. De vrijwilligers zijn gearriveerd, ik heb hen verteld wat er van ze verwacht wordt, en zij dragen een Swim to Fight Cancer shirt zodat ze herkenbaar zijn. Ik spreek de laatste dingen door met de andere projectleden. Vandaag ben ik assistent-projectleider en ik wil zeker weten dat iedereen er klaar voor is. Wat heeft iedereen er zin in! Over ruim een uur is de officiële opening. Daar komt Maarten van der Weijden aanlopen, ambassadeur van Swim to Fight Cancer. Bijzonder dat hij er vandaag ook bij is. Ook KWF is inmiddels gearriveerd in de vorm van mijn broer. Mooi om dit samen met hem mee te mogen maken! Hij is degene die mij vorig jaar vroeg of we dit event ook in Apeldoorn konden organiseren. Daarop heb ik meteen volmondig JA gezegd.

Een evenement met zo’n geweldig doel, daar wil toch iedereen aan meewerken! En dat blijkt: er zijn vandaag ruim 80 bedrijven uit Apeldoorn en omgeving betrokken bij Swim to Fight Cancer Apeldoorn, echt bijzonder om te merken hoe het leeft. Iedereen kent helaas iemand in zijn omgeving die te maken heeft met kanker. Zelf heb ik een verhoogd risico van 1 op 3 op borstkanker. Je kunt dus wel zeggen dat ik eigenlijk ook gewoon een eigen belang heb bij het welslagen van dit evenement.

Ook Joost Reijns en Marcel Wouda zijn aanwezig in Apeldoorn, ik ben er best trots op dat ik het voor elkaar heb gekregen dat deze zwem coryfeeën meedoen!

Tijdens de opening staan Maarten, Joost en Marcel op het podium. Ik dacht dat ik lang was maar nu voel ik mij even klein. Nadat Maarten zijn persoonlijke verhaal heeft verteld, klinkt het nummer Vechtersbaas van Lisanne Spaander door de speakers…een kippenvel moment. Ik sta op dat moment bij mijn beste vriendin die mee gaat zwemmen, zij heeft 7 jaar geleden haar moeder verloren aan kanker, drie weken daarvoor overleed mijn tante aan kanker…; ik sla een arm om haar heen en samen staan we met tranen in onze ogen. Na dit emotionele moment loop ik met de drie mannen richting de start, waar Eelco Sint Nicolaas ze weg zal ‘schieten’. En dan gaan ze van start! De eerste zwemmers liggen in het water! Ik spreek een aantal deelnemers die staan te popelen om ook het water in te mogen en loop dan naar de aanmeldbalie. Hier is het lekker druk. Geweldig al die mensen die meedoen, dat zijn onze Fighters.

Ik loop terug naar het Havenpark en zie dat alles goed verloopt. Ik spreek en zie veel bekenden. Mijn familie en vrienden zijn er ook en het is mooi en bijzonder om dit met hen te kunnen delen. Ik kijk om mij heen en voel mij trots. Swim to Fight Cancer is van start gegaan en alles verloopt goed! Er hangt een heerlijke ontspannen sfeer. Er wordt samen gelachen en gehuild en dat mag ook, daar is dit evenement voor. Heel bijzonder om elk moment van zo dichtbij mee te maken.

Door de speakers hoor ik dat de laatste deelnemers het water in gaan, terwijl de eerste inmiddels al weer binnen zijn. Na de douchestraat ontvangen ze een badjes, handdoek en slippers en lopen ze het finishpodium op waar ze hun medailles omgehangen krijgen en toegezongen worden door de dames van het smoesjestheater. Dan dalen ze weer af en worden ze omringd door familie en bekenden. Geweldig dat al die zwemmers zo’n prestatie neerzetten, ieder met hun eigen motivatie.

En dan zijn alle deelnemers het water uit, gelukkig is alles goed gegaan! Dat was het enige waar ik vandaag zenuwachtig over was. We gaan door naar de bekendmaking van het bedrag. Ik sta bij voorbaat al te glunderen, ik weet als één van de weinige wat het bedrag is geworden, een enorm bedrag dat onze verwachtingen overtreft. Limore wordt namens Fight cancer samen met Maarten, Joost en Marcel het podium opgestuurd om de cheque in ontvangst te nemen. €125.000,- voor Fight cancer en de teller loopt gewoon door, tot 30 september kan er gedoneerd worden!

Limore neemt het woord om te benadrukken waarom deze enorme bijdrage aan fellowships zo belangrijk is en om iedereen te bedanken die dit event heeft mogelijk gemaakt. Ik word een aantal keer genoemd en dat maakt mij trots. Ik krijg complimenten van mensen om mij heen en plots dringt het tot mij door dat ik het samen met het projectteam geflikt heb: samen hebben wij een nieuw evenement in Apeldoorn op de kaart gezet! Het smaakt naar meer!

Na veel mensen te hebben gesproken en gedag te hebben gezegd en geknuffeld, ga ik nog even hard aan de slag met de projectleden en vrijwilligers om alles op te ruimen. Ruim 12 uur nadat mijn wekker ging, kom ik weer thuis, moe en voldaan. Wat was het geweldig! Wat was het bijzonder! Een dag om nooit te vergeten.